ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ
Η επίθεση της συγκυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Ένωσης στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, δεν έχει τελειωμό.
Είτε με πρόσχημα την κρίση, είτε με πρόσχημα την ανάπτυξη, την σύγκλιση ή τη σταθεροποίηση χτυπάνε μισθούς και μεροκάματα, τη σταθερή δουλειά και τα δικαιώματα, στηρίζοντας πάντα την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που προωθούν με κάθε μέσο, είτε με τα μνημόνια της τρόικας, είτε με τα μνημόνια διαρκείας της Ε.Ε. και τη «δημοσιονομική πειθαρχία» που επιβάλλουν, σημαίνει περισσότερη φτώχεια για το λαό και μεγαλύτερος πλούτος για τους καπιταλιστές, ντόπιους και ξένους. Αυτόν το δρόμο οι εργαζόμενοι τον έχουν περπατήσει.
Ξέρουν τι σημαίνουν οι υποσχέσεις για επιστροφή σε καλλίτερες μέρες, όταν μοιράζονται από όσους κινούνται εντός της λυκοσυμμαχίας της Ε.Ε. Μπορούν να κατανοήσουν ότι τα προγράμματα και τα λόγια τα μεγάλα δεν έχουν αντίκρισμα για τους εργαζόμενους όταν κινούνται στη στενωπό του ευρωμονόδρομου, όταν αποδέχονται την εξουσία του κεφαλαίου. Θυμούνται οι εργαζόμενοι ότι τη λογική του μικρότερου κακού την πλήρωσαν ακριβά, όποτε την αποδέχτηκαν. Αυτά προσπαθεί να κρύψει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, που παλεύει να αλλάξει το διαχειριστή του συστήματος κι όχι να το ανατρέψει, που σπέρνει αυταπάτες ότι οι εργαζόμενοι μπορεί να δουν άσπρη μέρα, χωρίς σύγκρουση με τους επιχειρηματίες, την ΕΕ και τα κόμματα, που τους στηρίζουν.
Συνάδελφοι, η επίθεση της συγκυβέρνησης και της Ε.Ε. επιβάλλεται με τρομοκρατία και αυταρχισμό, με ποινικοποίηση των αγώνων, με μαζικές απολύσεις, με το εργοδοτικό λοκ άουτ που απαγορεύει στην πράξη το δικαίωμα στην απεργία, τον νέο συνδικαλιστικό νόμο, που αποτελεί τη φυσική συνέχεια της απαξίωσης και του αφοπλισμού του κινήματος.
Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που η ηγεσία του, με χρηματοδοτήσεις, επιδοτήσεις, εξαγορές και ταξίδια σήκωνε κι αυτό τη σημαία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της ΟΝΕ, του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας για να μεγαλώσει η πίττα και να μείνει κανένα ψίχουλο ….και για τους εργαζόμενους. Οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ κατά κύριο λόγο, αλλά και της Συσπείρωσης (ΣΥΡΙΖΑ), με τις σημερινές τους μεταλλάξεις, τις αλλαγές ονομάτων, αλλά και την προώθηση των δήθεν ακομμάτιστων και ανεξάρτητων ψηφοδελτίων παραμένουν πλήρως εξαρτημένες από την Ε.Ε. και τους στόχους του συστήματος.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση χρειάζεται οι εργαζόμενοι να ανασυνταχθούν, να οργανωθούν στα σωματεία τους, να συμμετέχουν μαζικά στις διαδικασίες τους (Γ.Σ. συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις), να απομονώνουν τους συνδικαλιστές που ξεπουλούν τους αγώνες.
Να αναδείξουν τις πραγματικές τους ανάγκες, δηλαδή την ανάγκη για σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, με δημόσια και δωρεάν υγεία, πρόνοια, παιδεία, αθλητισμό κλπ, και να παλέψουν ανυποχώρητα για αυτά.
Να μετατρέψουν τα συνδικάτα σε ζωντανούς οργανισμούς, που θα στέκονται στο πλευρό τους, που θα χτίζουν συμμαχίες με τις άλλες οργανώσεις του μαζικού κινήματος (αγρότες, ΕΒΕ, γυναίκες, σπουδαστές κλπ), που θα οικοδομούν, θα σφυρηλατούν ένα αρραγές μέτωπο των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Χρειάζεται ένα κίνημα που σήμερα θα παλεύει όχι μόνο για να σταματήσει την επίθεση και να ανατρέψει τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά που θα βάζει και πλώρη για να γίνουν πράξη οι στίχοι του ποιητή της εργατιάς του μπαρμπα Κώστα Βάρναλη «και στο ίδρω το δικό, γίνε συ το αφεντικό»
Να συναντηθούν με το ταξικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, που όλα αυτά τα χρόνια ήταν μπροστά στους αγώνες, συγκρούστηκε με τα προβλήματα και τους αίτιους, με τις κυβερνήσεις και τις συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Να συναντηθούμε την 1η Νοέμβρη με τα εκατοντάδες συνδικάτα (πάνω από 650) που διοργανώνουν το μεγάλο συλλαλητήριο, ενάντια στην ανεργία, στην φτώχεια και στην εξαθλίωση. Να συναντηθούμε στους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΛΗΣ . Συνεχίζουμε τον αγώνα μας ενάντια :
- Στις διαθεσιμότητες – απολύσεις, στον λεγόμενο επανέλεγχο των συμβάσεων των εργαζομένων ΙΔΑΧ. Απαιτούμε άμεση επαναπρόσληψη των απολυμένων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, εξασφάλιση της μισθοδοσίας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σταθερή δουλειά για όλους, σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα.
- Στην «αξιολόγηση», σε όλα τα στάδια, ανεξάρτητα από τις όποιες δικαστικές αποφάσεις. Δεν υλοποιούμε τον 4250/14. Να διαγραφούν τα στελέχη διοίκησης που υλοποιούν τον νόμο.
- Στις ιδιωτικοποιήσεις, την εκχώρηση αρμοδιοτήτων, την λειτουργία των υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Απαιτούμε να ανοίξουν αμέσως τα Δημόσια ΚΤΕΟ.
- Στα χαράτσια και την φοροληστεία.
- Στους αντιασφαλιστικούς νόμους. Κάλυψη των απωλειών των ταμείων από το κράτος και την εργοδοσία.
- Στις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση, Κεντρική, Τοπική και Περιφερειακή. Αρνούμαστε να γίνουμε συμμέτοχοι στον σχεδιασμό και την διαμόρφωση του νέου ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και του νέου ΚΩΔΙΚΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. Δεν μετέχουμε σε καμιά ομάδα εργασίας ή επιτροπή που θα συγκροτηθεί για την επεξεργασία τους.
- Αγωνιζόμαστε για αυξήσεις στους μισθούς μας. Δεν κάνουμε πίσω από 1.400 ευρώ μηνιαίο μισθό. Απαιτούμε την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς και συντάξεις.
- Δημόσια, δωρεάν και αναβαθμισμένη δημόσια υγεία και φάρμακο.
- Λέμε όχι στην ποινικοποίηση των αγώνων, τον νέο συνδικαλιστικό νόμο, την τρομοκρατία και τον αυταρχισμό.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Για να γίνουν αποτελεσματικοί οι αγώνες μας, για να απαντηθούν θετικά τα αιτήματά μας, υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις. Χρειάζεται ένα κίνημα, που δεν θα δέχεται την επιχειρηματική δράση, την λειτουργία των υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με την λογική της «βιωσιμότητας», του «μηδενικού ελλείμματος» και τη σχέση «κόστους-οφέλους», που θα παλεύει για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί συνειδητοποιεί ότι αυτή η λυκοσυμμαχία αποτελεί βασικό θεματοφύλακα της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Χρειάζεται ένα κίνημα που θα παλεύει για την ακύρωση όλων των μνημονιακών νόμων και δεσμεύσεων, που θα πετάξει έξω την τρόικα στο σύνολό της (ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαίκή Κεντρική Τράπεζα), κι όχι μόνο το ΔΝΤ.., που δεν θα αποδέχεται το χρέος στο σύνολό του και θα παλεύει για την μονομερή διαγραφή του.
Με λίγα λόγια συνάδελφοι, χρειάζεται ένα κίνημα, που θα σηκώνει την σημαία των δικών του αιτημάτων, που θα παλεύει για την χειραφέτηση των εργαζομένων, που θα ενώνει τη φωνή μας με όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με τη φτωχή αγροτιά, τους μαγαζάτορες, τις γυναίκες και τη νεολαία, που θα κάνει πράξη «το νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη», για να μπορέσει να σταματήσει την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, να γίνει η εργατική τάξη κυρίαρχη στον πλούτο που παράγει.
Αυτά προϋποθέτουν έναν ανυποχώρητο, συνεχή, πολύμορφο αγώνα, που πρέπει να τον οργανώσουμε από σήμερα, από τώρα…
Να συζητήσουμε, να ενημερώσουμε, να αποφασίσουμε, με Γενικές Συνελεύσεις, με συγκεντρώσεις, με Περιφερειακές Συσκέψεις κ.α.
Να πάρουμε πρωτοβουλίες για να αναδείξουμε τα αιτήματά μας, την αποφασιστικότητά μας, να παλέψουμε για τη ζωή μας, ότι δεν δεχόμαστε να ζούμε με τα ψίχουλα, που κάθε φορά μας «εκχωρούνε»…
Να οργανώσουμε παραστάσεις διαμαρτυρίας, σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε Περιφερειακό Συμβούλιο, για κάθε ζήτημα, για κάθε πρόβλημα.
Να δώσουμε το δικό μας παρών στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο, το Σάββατο, 1 Νοέμβρη, στην Αθήνα, στις 12.00, στο Σύνταγμα, ενάντια στην ανεργία και τη σύγχρονη σκλαβιά, για την ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούμε.Να συμμετέχουμε, με κάθε μέσο, να μην μείνει στα χαρτιά η σχετική απόφαση συμμετοχής της Ομοσπονδίας μας, και Συλλόγων μας (ΓΣ ΣΥΠΑ κλπ).
Να προετοιμάσουμε την κλιμάκωση της δικής μας απάντησης, με την οργάνωση και επιτυχία της ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, το 2 δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη. Να κλείσουμε όλες τις υπηρεσίες. Να κατέβουμε όλοι στους δρόμους…
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ…
17-10-14