ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

 (Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις)

ΝΕΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Οδυνηρές περικοπές και ένταση της χειραγώγησης

        Οι εργαζόμενοι να δώσουμε απάντηση απεργώντας μαζικά την Πέμπτη

                              με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ

Με το νέο μισθολόγιο η κυβέρνηση προωθεί συρρίκνωση των βασικών μισθών, πλήρη εξατομίκευση του τελικού μισθού, σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα και προσαρμογή της δομής και της λειτουργίας του Δημοσίου και κατ’ επέκταση των υπαλλήλων του στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Και από την συνάντηση που έκανε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ με τους υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών φάνηκε ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση επείγεται να προωθήσει το νέο δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο για να υλοποιήσει μέσα από αυτό την επιταγή του μνημονίου για μείωση κατά 2,7 δισ. ευρώ του κονδυλίου των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και να χειραγωγήσει τους δημόσιους υπαλλήλους.

Είναι φανερό ότι το μισθολόγιο αυτό όχι μόνο θα μειώνει παραπέρα και δραστικά όλους τους μισθούς, αλλά και με τη σύνδεση του μισθού με τη λεγόμενη αποδοτικότητα που θα προβλέπει, αναδείχνεται ως κύριος μοχλός χειραγώγησης και πειθαναγκασμού των εργαζομένων στο Δημόσιο, έτσι ώστε ο δημόσιος υπάλληλος, εκβιαστικά να γίνεται πειθήνιο γρανάζι του κρατικού μηχανισμού και να δουλεύει απαρέγκλιτα στην υλοποίηση της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής.

Αμοιβή με βάση το «παραγόμενο αποτέλεσμα»

Το «νέο μισθολόγιο» που προωθεί η κυβέρνηση βεβαιώνει ότι, μαζί με τις αλλαγές που γίνονται στη δομή και στη λειτουργία του κράτους ώστε να υπηρετεί ακόμα πιο αποτελεσματικά τα μονοπωλιακά συμφέροντα, η αστική τάξη προωθεί ανάλογα μέτρα και για ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Τα σημαντικότερα στοιχεία των κυβερνητικών σχεδίων είναι:

• Νέες δραματικές περικοπές σε μισθούς: Η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί για περικοπή της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο κατά 2,7 δισ. ευρώ. Αυτός θα είναι και ένας από τους στόχους του προσχεδίου για τον προϋπολογισμού του 2011 που  κατατίθεται στη Βουλή. Μάλιστα, πρότυπό της η κυβέρνηση έχει τους μισθούς πείνας που επιβάλλουν οι μεγαλοβιομήχανοι στον ιδιωτικό τομέα. Επισημαίνει όλο νόημα πως «το 2008 ο μέσος μισθός στο δημόσιο τομέα ήταν σχεδόν 40% υψηλότερος από το μέσο μισθό στον ιδιωτικό τομέα». Για να «ζεστάνει» την προπαγανδιστική μηχανή που ήδη ξεκίνησε να μιλά για «ρετιρέ» (υψηλόμισθους υπαλλήλους), μοίρασε στοιχεία που καλλιεργούν την εντύπωση ότι για τα «ελλείμματα» φταίνε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Αποσιωπά τα αδιέξοδα εργαζομένων που τα τελευταία χρόνια αυξάνονται κατά χιλιάδες στο δημόσιο και ευρύτερα δημόσιο τομέα και είναι όμηροι συμβάσεων, προγραμμάτων stage, ωρομίσθιοι, αναπληρωτές κτλ., που δεν έχουν όχι μόνο καλούς μισθούς αλλά ούτε και σταθερή δουλειά.
• Εξατομίκευση των όρων αμοιβής των εργαζομένων: Στόχος είναι «το νέο σύστημα αμοιβών» να συνδέεται με την «αξιολόγηση τυπικών και ουσιαστικών προσόντων», τη «σπουδαιότητα των ασκούμενων καθηκόντων και την κατοχή των θέσεων ευθύνης», τις «γενικότερες συνθήκες εργασίας». Στόχος δεν είναι απλά η περικοπή της μισθολογικής δαπάνης. Είναι και η υπονόμευση του δικαιώματος των εργαζομένων να παλεύουν και να κατοχυρώνουν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Η κυβέρνηση επιδιώκει την απαξίωση του ίδιου του συλλογικού χαρακτήρα της οργάνωσης και των κατακτήσεων, την απομόνωση των εργαζομένων και τον εγκλωβισμό στη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», που είναι επικίνδυνη και αδιέξοδη, μειώνει τις αντιστάσεις και τη δύναμη με την οποία μπορεί να αποκρούσει την επίθεση που δέχεται στα δικαιώματά του.
• Σύνδεση μισθού – παραγωγικότητας, αφού στόχος είναι το σύστημα αμοιβών να συνδέεται μεταξύ άλλων και με το «παραγόμενο αποτέλεσμα».

Αυτό το σημείο είναι χαρακτηριστικό της σημασίας που έχει η χειραγώγηση των εργαζομένων του δημοσίου για να εφαρμοστούν οι αντιλαϊκές αποφάσεις.

Τι έρχεται και λέει ουσιαστικά η κυβέρνηση; Ότι, για παράδειγμα, άλλη αμοιβή θα έχει ο εκπαιδευτικός που εφαρμόζει πιστά την κυβερνητική πολιτική και ψάχνει χορηγούς για τα σχολεία και άλλη αυτός που παλεύει να έχουν όλα τα σχολειά ισότιμη χρηματοδότηση από το κράτος και με στόχο την ουσιαστική μόρφωση των παιδιών. Άλλη αμοιβή θα έχει ο γιατρός που εφαρμόζει πιστά την κυβερνητική πολιτική και εξετάζει / θεραπεύει τον ασθενή ανάλογα με το αν και τι έχει να πληρώσει και άλλη ο γιατρός που αρνείται να αντιμετωπίσει τον ασθενή ως πελάτη και σέβεται τον όρκο του Ιπποκράτη.

Όχι στο διάλογο – απάτη      –    Εμπόδιο στους αγώνες η ΑΔΕΔΥ

Συνένοχοι για αυτή την κατάσταση είναι και η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ, που διαχρονικά συναίνεσε και συνέπραξε στις κυβερνητικές πολιτικές και τώρα ξανά δίνει άλλοθι στην κυβέρνηση, συμμετέχοντας στο διάλογο – απάτη για το νέο μισθολόγιο.

Πώς απαντά η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ στα προβλήματα των εργαζομένων στο δημόσιο;

• Πρωτοστατεί για τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων. Όταν τον περασμένο Δεκέμβρη οι ταξικές δυνάμεις του χώρου έβαζαν επιτακτικά το ζήτημα της οργάνωσης αγώνων σε συντονισμό με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα (γιατί η επίθεση είναι κοινή και το ίδιο σφοδρή για όλους) η ΑΔΕΔΥ σφύριζε αδιάφορα. Όταν την άνοιξη εξελισσόταν ακόμα πιο γοργά το ξήλωμα δικαιωμάτων και στο δημόσιο, η ΑΔΕΔΥ και πάλι συνέχιζε να θολώνει τα νερά, να κρύβει ότι πρόκειται για συνειδητή επιλογή ΕΕ – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, που επιβάλλεται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Στη δε ανακοίνωση που κυκλοφορεί για την απεργία της Πέμπτης, λέει πως ακόμη και οι ίδιοι οι άνθρωποι του ΔΝΤ «δηλώνουν ότι το μνημόνιο ήταν λάθος»! Στοχοπροσηλωμένα, καλλιεργεί αυταπάτες του τύπου «δεν το ήθελαν – τους ξέφυγε».
• Πασχίζει για την επανάπαυση των εργαζομένων. Το μόνο που βρήκε να πει στην ανακοίνωση που έβγαλε την Παρασκευή για το νέο μισθολόγιο είναι ότι «δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως “όχημα” παγίωσης και διεύρυνσης της λιτότητας». Δηλαδή, ζητά να αντιμετωπιστεί η λιτότητα. Αρκεί αυτό; Τη λιτότητα, όπως και την ανεργία και την ακρίβεια, ακόμα και η κυβέρνηση και η ΕΕ την καταγγέλλουν, αλλά την αναπαράγουν. Ακόμα και οι βιομήχανοι βγαίνουν και εκφράζουν προβληματισμό για τις δυσκολίες της λαϊκής οικογένειας. Τι πάει να πει, ότι νοιάζονται για τους εργαζόμενους;
• Ακόμα όμως και όταν προκηρύσσει κινητοποιήσεις το κάνει για τα μάτια του κόσμου αφού με τη συνολική της στάση συμβάλλει στον εκφυλισμό των αγώνων. Η επιτυχία μιας κινητοποίησης απαιτεί πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους. Ενημέρωση και συζήτηση για την αξία που έχει η συλλογική πάλη. Αντιπαράθεση με μηχανισμούς που δημιουργούν φόβο, αυταπάτες, εφησυχασμό, που ευνοούν τον ατομικισμό. Σύγκρουση με τις συντεχνιακές αντιλήψεις που καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν μια μερίδα εργαζομένων να ξεφύγει από την αντιλαϊκή λαίλαπα.

Όλοι με το ΠΑΜΕ

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η συστράτευση των εργαζομένων του δημοσίου με το ΠΑΜΕ γίνεται επιτακτική. Πρώτος άμεσος στόχος η δράση για την επιτυχία της απεργίας της Πέμπτης.

Είναι κρίσιμη αυτή η απεργιακή μάχη. Πρέπει να κάνουμε θαρρετά βήματα για την οργάνωση της πάλης μας ενάντια σε όσους σκάβουν το λάκκο μας.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα πρέπει να καταδικάσουμε έμπρακτα τους νέους αντιμισθολογικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, αλλά και να παραμερίσουμε και τη συνένοχη συναινετική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, συμμετέχοντας μαζικά και δυναμικά στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στις 7 Οκτώβρη. Μέσα από αυτόν τον αγώνα να διεκδικήσουμε μισθούς αντίστοιχους με τις σύγχρονες ανάγκες μας και να συμβάλουμε στη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων ώστε το κράτος να μετατραπεί από όργανο του κεφαλαίου σε λαϊκό όργανο.

Η απεργιακή συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων στην Αθήνα θα γίνει

στις 11 π.μ. στην Ομόνοια.