Α)

Μέχρι σήμερα στο όνομα της περιφερειακής ανάπτυξης και αποκέντρωσης, προωθήθηκαν μια σειρά μέτρα, που αφορούν στην διάρθρωση και λειτουργία τμημάτων του κρατικού μηχανισμού, όπως οι αναγκαστικές συνενώσεις με το σχέδιο «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», η εκχώρηση νέων αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η θεσμοθέτηση της «Περιφέρειας» ως βασικού ενδιάμεσου κρίκου και τώρα, με το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», που επιδιώκει την παραπέρα συνένωση Περιφερειών,  Νομαρχιών και Δήμων. Η ζωή, όμως, που είναι αδιάψευστος κριτής των πάντων, έδειξε ότι τα μέτρα αυτά, όχι μόνο δεν αναίρεσαν, αλλά αντίθετα όξυναν την ανισόμετρη ανάπτυξη ανάμεσα σε περιοχές και της ίδιας της περιφέρειας, αλλά και ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παραπέρα ερήμωση της υπαίθρου. Όχι μόνο λοιπόν δε βελτίωσαν τη θέση και την ποιότητα της ζωής των εργαζομένων και του λαού συνολικότερα αλλά και την υποβάθμισαν ακόμα περισσότερο. Αντίθετα διευκόλυναν και διόγκωσαν την παρέμβαση του κεφαλαίου, που μέσω ΣΔΙΤ και άλλων εργαλείων του άνοιγαν ένα νέο πεδίο μεγάλης κερδοφορίας.

Β)

Εμείς οι εργαζόμενοι στη Ν.Α. δεν υπερασπιζόμαστε σε καμιά περίπτωση τη διατήρηση της υπάρχουσας διοικητικής δομής της χώρας και δεν είμαστε αντίθετοι σε μια αλλαγή του διοικητικού χάρτη εφόσον οι σύγχρονες ανάγκες το απαιτούν. Όμως βασικό και αποκλειστικό κριτήριο μιας διοικητικής αλλαγής για μας είναι η εξυπηρέτηση πάνω απ’ όλα των συμφερόντων των εργαζομένων και από την άποψη αυτή τοποθετούμαστε.

Συνεπώς, κάθε διοικητική αλλαγή στο όνομα της ανάπτυξης, πρέπει να απαντάει στο ερώτημα:

«Ανάπτυξη από ποιόν και για ποιόν;»

Είναι καθαρό λοιπόν ότι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού και των εργαζομένων, δεν είναι θέμα διοικητικής δομής αλλά διαφορετικής πολιτικής κατεύθυνσης και βούλησης. Κι απ’ αυτή τη σκοπιά και την οπτική γωνία, θεωρούμε ότι το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» που προωθεί η κυβέρνηση, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα παραπάνω, και τούτο γιατί:

1)

Προσπαθεί μέσα από νέα και μεγαλύτερα διοικητικά κέντρα να διευκολύνει τη δραστηριότητα μονοπωλιακών ομίλων, γύρω από τα όποια έργα θα γίνονται. Ήδη, το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει, είναι τα ΣΔΙΤ, οι παραχωρήσεις κ.α.. Αυτό που απομένει είναι οι μεγάλες πληθυσμιακές μονάδες, που σημαίνουν μεγαλύτερες επενδύσεις, μεγαλύτερες αγορές.

2)

Θέλει να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες. Γι’ αυτό μιλάει για λειτουργική και οικονομική αυτοδυναμία της Αυτοδιοίκησης, που δεν πρέπει – κατά την άποψή της – να ζητά κονδύλια από το κράτος. Πρέπει η ίδια να βρίσκει πόρους φορολογώντας διπλά και τριπλά το λαό, ή μέσω της εκποίησης δημόσιας περιουσίας

3)

Επιδιώκει να μεταφέρει αρμοδιότητες στα νέα σχήματα της Αυτοδιοίκησης, που προκειμένου να τις υλοποιήσει θα επιβαρύνει το λαό, στη βάση της ανταποδοτικότητας.

4)

Προωθεί τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της Υγείας και της Πρόνοιας, μεταφέροντας αρμοδιότητες γι’ αυτά τα ζητήματα από το κράτος στην Αυτοδιοίκηση, κι αυτή με τη σειρά της, προκειμένου να βρει πόρους, να στρέφεται στο λαό, με αποτέλεσμα τα Νοσοκομεία και οι Υπηρεσίες Υγείας, να φυτοζωούν, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και τη δυνατότητα στον ιδιωτικό τομέα να τις ανταγωνίζεται επιτυχώς.

5)

Προωθεί, επίσης, τη διάσπαση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, που, με τη δήθεν αποκέντρωσή της, θα ιδιωτικοποιηθεί, θα κατηγοριοποιηθεί και θα παραδοθεί στις υπηρεσίες των επιχειρηματικών ομίλων.

6)

Επιδιώκεται μέσα από τη λειτουργία των νέων σχημάτων της Αυτοδιοίκησης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, να επεκταθεί η εμπορευματοποίηση υπηρεσιών, η παραπέρα ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας των εργαζομένων με τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης και τις ιδιωτικές συμφωνίες κ.α.

7)

Πιο συγκεκριμένα για μας τους εργαζόμενους στη Ν.Α. το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» σημαίνει νέα εργασιακή περιπλάνηση, νέες υποχρεωτικές μετατάξεις, αβέβαιο εργασιακό μέλλον, μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές μας σχέσεις, χτύπημα της μονιμότητας, νέα λιτότητα,  παραπέρα υποβάθμιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.