ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΥΠΕΣ ««ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ Ο.Τ.Α., ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ Ο.Τ.Α. ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»
Με το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, που έχει δοθεί στη δημοσιότητα κυρίως τροποποιούνται, συμπληρώνονται και αποσαφηνίζονται διάφοροι νόμοι, ανάμεσά τους και ο ν. 3852/2010 (ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ). Διευκρινίζονται επίσης διαδικασίες είσπραξης και επιβολής εσόδων υπέρ ΟΤΑ, τελών, προστίμων και χαρατσιών (άρθρα 76,77,83 κλπ). Ενισχύονται επίσης η Κοινωνική Οικονομία (ΚΟΙΝΣΕΠ), οι Προγραμματικές Συμβάσεις με ιδιωτικούς φορείς και τα «Δίκτυα» (άρθρα 127, 43 κλπ).
Το συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου κινείται στη λογική των δημοσιονομικών κατευθύνσεων του Κρατικού Προϋπολογισμού και του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής», δηλ. τις κατευθύνσεις, των απαγορεύσεων και των περιορισμών της Ε.Ε και του ΔΝΤ.
Διατάξεις, που έχουν θετικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους είναι μετρημένες στα δάχτυλα και μάλιστα αποσπασματικές. Είναι διατάξεις, που αποτυπώνουν αιτήματα, που τα πάλεψαν και τα παλεύουν οι εργαζόμενοι των ΟΤΑ.
Ανάμεσά τους το άρθρο 20 με το οποίο δεν υποχρεώνονται πλέον οι ΟΤΑ να ασκούν ένδικα μέσα «κατά αποφάσεων, με τις οποίες διατάσσεται η παραμονή ή η επάνοδος εργαζομένων στην εργασία τους». Βάζει όμως 2 προϋποθέσεις για να μετατραπεί η σύμβαση των συγκεκριμένων συμβασιούχων σε αορίστου χρόνου: να υπάρχει η αναγκαία πιστώση στον προϋπολογισμό του φορέα και να έχουν παραιτηθεί οι εργαζόμενοι αυτοί από οποιαδήποτε χρηματική αξίωση κατά των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού.
Παρόμοια ρύθμιση είναι αυτή (άρθρο 39, παρ. 1), που δίνει την δυνατότητα σε συναδέλφους μας, που εργάζονται με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης, να μπορούν να ζητούν από τα Περιφερειακά Συμβούλια την αύξηση του ωραρίου εργασίας τους (έως τις 8 ώρες).
Υπό το πρίσμα λοιπόν της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ και των συνεχών μειώσεων των ΚΑΠ θα δούμε την έκταση και το αντίκρισμα των ρυθμίσεων αυτών.
Κουτσουρεμένη είναι και η προβλεπόμενη στο άρθρο 21 «Νομική στήριξη υπαλλήλων Ο.Τ.Α.», «στις περπτώσεις ποινικής δίωξης των εργαζομένων για αδικήματα που τους αποδίδεται ότι διέπραξαν κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους και με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει καταγγελία εκ μέρους της Υπηρεσίας», αφού περιορίζεται μόνο στα ποινικά δικαστήρια. Δεν περιλαμβάνει και τα αστικά δικαστήρια και ο δικηγόρος που θα εξασφαλίζεται θα είναι επιλογή της Περιφερειακής ή Δημοτικής Αρχής, αντίστοιχα.
Το συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου προσπαθεί με αρκετές ρυθμίσεις να «μπαλώσει» τα τεράστια κενά σε προσωπικό, που υπάρχουν στις Περιφέρειες, μιας και εξαξολουθεί να διατηρεί σε ισχύ την απαγόρευση των προσλήψεων και τους σχετικούς περιορισμούς, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί νέες θέσεις ακριβοπληρωμένων στελεχών, ειδικών γραμματέων, γενικών γραμματέων και γενικών διευθυντών. Σε αυτή την κατεύθυνση με το άρθρο 23 μπορεί σε νησιωτικές περιοχές η Περιφερειακή Αρχή να «φορτώνει» σε υπαλλήλους της αντικείμενα και άλλων Περιφερειακών Ενοτήτων, χωρίς την συναίνεσή τους, διατηρώντας μάλιστα τον ίδιο επιτρεπόμενο αριθμό μετακινήσεων εκτός έδρας!!!! Με αυτή την απαράδεκτη ρύθμιση μπορεί στον υπάλληλο πχ της Μήλου που υποχρεωτικά εκτελεί καθήκοντα και στα νησιά Κίμωλο, Σίφνο και Σέριφο να του αναθέσει ο Περιφερειάρχης καθήκοντα και της Περιφερειακής Ενότητας Θήρας, δηλαδή και των νησιών Θήρας, Σίκινου, Φολέγανδρου, ίου και Ανάφης!!! Ομοίως με το άρθρο 43, μέσα από τις «Ρυθμίσεις για τη λειτουργία των Δικτύων Δήμων & Περιφερειών» προσπαθεί να καλύψει τα τεράστια κενά των Τεχνικών Υπηρεσιών με συμβασιούχους.
Απέξω αφήνουν τους εργαζόμενους των ΟΤΑ Β΄βαθμού οι ρυθμίσεις των άρθρων 39, παράγραφοι 2 και 3 (Χειριστές Μηχανημάτων Έργου, προσωπικό καθαριότητας και εργάτες τεχνικών υπηρεσιών), το άρθρο 41 και το άρθρο 52, για τα «Μέσα Ατομικής Προστασίας εργαζομένων Ο.Τ.Α.», αφήνοντας και πάλι την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων σε ιδιώτες Γιατρούς και Τεχνικούς Ασφαλείας.
Το άρθρο 53 που αφορά το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας δεν κατηγοριοποιεί μόνο τους εργαζόμενους ως προς το ύψος του επιδόματος (150€, 70€ και 35€ μηνιαίως ). Συνεχίζει να αποκλείει χιλιάδες εργαζόμενους δικαιούχους που εργάζονται σε χώρους και αντικείμενα που το δικαιούνται (πχ. εργαζόμενους στην καθαριότητα των κτιρίων, τους εργαζόμενους στο πράσινο, τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες υγείας –εμβόλια, Επόπτες Δημόσιας Υγείας, Κτηνιάτρους, απολυμαντές κτλ). Αποκλείει σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων των ΟΤΑ Β΄ βαθμού αφού βάζει ως απαραίτητη προϋπόθεση χορήγησης του επιδόματος πέρα από τον εργασιακό χώρο και την ειδικότητα, προσπερνώντας εύκολα ότι στους ΟΤΑ Β΄ βαθμού, είναι ελάχιστοι οι εργαζόμενοι που έχουν τοποθετηθεί στις συγκεκριμένες ειδικότητες, αν και παρέχουν αυτές τις εργασίες.
Το άρθρο 59 αφήνει τους εργαζόμενους των ΟΤΑ Β΄βαθμού εκτός από την δυνατότητα «παροχής κινήτρων» για την σίτιση και τη διαμονή τους σε παραμεθόριες και νησιωτικές περιοχές.
Με την διατύπωση του άρθρου 49 δεν είναι ξεκάθαρο αν θα ικανοποιηθεί το αίτημά μας για επαναχορήγηση της υπερβάλλουσας μείωσης (προσωπική διαφορά) του άρθρου 29 του ν. 4024/2011 σε όλους τους συναδέλφους, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων που μετατάχθηκαν στους Ο.Τ.Α. α΄ και β΄ βαθμού, μιας και γίνεται συγκεκριμένη αναφορά μόνο στους Δημοτικούς Αστυνομικούς και τους Σχολικούς Φύλακες.
Με το άρθρο 109 συνεχίζεται το απαράδεκτο καθεστώς των προβλέψεων του ν.4336/2015 με τις ελάχιστες αποζημιώσεις των μετακινήσεων. Συγκεκριμένα θέτει το απαράδεκτο όριο των 15 μιλίων για τα νησιά και σκόπιμα δεν λαμβάνει υπόψη την υπάρχουσα κατάσταση στα δρομολόγια . Νησιά με απόσταση πχ 13 μίλια ( Σύρος – Τήνος), με καθημερινά δρομολόγια : το καράβι φτάνει στην Τήνο 12:30 και επιστρέφει για Σύρο στις 15:00. Το Λιμεναρχείο δίνει βεβαίωση ότι υπάρχει δρομολόγιο επιστροφής και άρα δεν δικαιολογείται διανυκτέρευση… Αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος πρέπει να πηγαίνει καθημερινά μέχρι να τελειώσει την δουλειά
του…. αφού οι αποστάσεις στο νησί είναι πάνω από 2 ώρες… Για δεν την ημέρα επιστροφής δεν προβλέπεται ΚΑΜΙΑ αποζημίωση αν δεν προκύπτει εργασία .Παράδειγμα : Τελειώνει ο εργαζόμενος την δουλειά του στις 2 το μεσημέρι, έχει δρομολόγιο επιστροφής την επομένη ή και την μεθεπομένη και διαρκεί 7-8 ώρες ( Μήλος – Σύρος). Καμία αποζημίωση !!!!
Τέλος αξίζει να αναφερθούμε στο πως κωδικοποίησε το ΥΠΕΣ με το άρθρο 119, το αίτημά μας για τη λειτουργία κατασκηνώσεων προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών μας!!! Δεν επεκτείνουν στις Περιφέρειες τη δυνατότητα να αναλαμβάνουν την οργάνωση, τη λειτουργία και τη χρηματοδότηση κατασκηνώσεων, αλλά την «παραχωρούν σε Συλλόγους Υπαλλήλων των Περιφερειών, οι οποίοι, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι οι αποκλειστικώς βαρυνόμενοι με τις δαπάνες για τη λειτουργία των κατασκηνώσεων»!!!. Με νόμο δηλαδή μας επιτρέπουν… να πληρώνουμε… για την κατασκήνωση των παιδιών μας!!!
Θεωρούμε ότι είναι ανάγκη να ρυθμιστούν θετικά όλα τα παραπάνω ζητήματα των εργασιακών μας σχέσεων, τω προσλήψεων, των αμοιβών κλπ, που έχουμε διατυπώσει με μια σειρά έγγραφά μας και τα οποία αποτελούν πάγια αιτήματά μας. Οι εργαζόμενοι των Περιφερειών θα παλέψουμε για να επιβάλουμε την επίλυσή τους.-
Αθήνα 5-9-16