Παρέμβαση προέδρου ΟΣΥΝΑΕ Κ.Ρέλια στο Θεματικό Συνέδριο της ΕΝΑΕ – ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

«ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ   ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ»

 ή

Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ Β΄ΒΑΘΜΟΥ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

  

Θέσεις και απόψεις

 Παρέμβαση προέδρου Κωνσταντίνου Ρέλια

 

 

ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Ε.Ν.Α.Ε. στις 15 και 16 Μαΐου 2008 – Divani Caravel hotel

Κύριε Πρόεδρε,

 

Η παρουσία μου εδώ, ως ηγήτορα της Ομοσπονδίας των Συλλόγων των Υπαλλήλων των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας, δηλαδή της Ομοσπονδίας που καλύπτει όλους τους κλάδους των υπαλλήλων του Β΄βαθμού Αυτοδιοίκησης, ομολογώ ότι μου προκαλεί συνειδησιακή σύγχυση, γιατί, στο δεξί μου χέρι κρατώ τις θέσεις μας και τις απόψεις μας για τον θεσμό, και στο άλλο, το αριστερό αυτό της καρδιάς, κρατώ την καταγγελία μας για τα τεκταινόμενα στην μετεξέλιξη του θεσμού, επειδή μας έχουν καταστήσει θεατές.

Ελπίζω με αφορμή την σημερινή μας παρουσία στο συνέδριο σας, αν και αυτή οφείλεται σε πιέσεις, όπως πληροφορήθηκα, να μην συνεχιστεί η πρακτική του «για εμάς χωρίς εμάς» και ο σχεδιασμός πλέον να γίνει «από εμάς γι εμάς».

Το «για εμάς» είναι το ζητούμενο σήμερα στην αυτοδιοίκηση, και όταν αναφέρομε στο «εμάς», εννοώ την κοινωνία στο σύνολο της, δηλαδή εργαζόμενους πολίτες, αιρετούς εκλεγμένους, κυβερνητικούς τοποθετημένους παράγοντες και πάνω από όλα το 67% του Ελληνικού λαού που συναλλάσσεται και εξυπηρετείται από τις Νομαρχίες.

Η αγωνία μας, ως χειριστές των αιτημάτων του πολίτη, υπαλλήλων και αιρετών, μετά από 14 χρόνια λειτουργίας του θεσμού, μας έχει κάνει όλους σίγουρα σοφότερους αλλά και φειδωλούς.

Πως λοιπόν σήμερα, καλούμαστε να αποφασίσουμε για την μετεξέλιξη του θεσμού ή χειρότερα για την ευρύτερη διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, χωρίς να σταθμίσουμε τι κάναμε όλα αυτά τα 14 χρόνια, τι προσφέραμε στον πολίτη, τι αποκομίσαμε σαν εμπειρία αιρετοί και υπάλληλοι, τι τέλος πάντων μας ωθεί σε αλλαγή της διοικητικής δομής της χώρας;

Μήπως δεν λάβαμε υπ΄ όψιν όλους τους παράγοντες, μήπως όπως λέει ο λαός δεν τα βάλαμε όλα στην μπαλάντζα, μήπως βλέπουμε το δένδρο και χάσουμε το δάσος.

Οι υπάλληλοι, κύριοί σύνεδροι, δηλαδή η ψυχή του θεσμού, νοιώθουν και έχουν και αυτοί την αγωνία για την μετεξέλιξη του, και ειλικρινά θέλουν να συμβάλουν θετικά.

Θέλουν να είναι, αυτή την φορά, συμπρωταγωνιστές στην βήμα – βήμα μετεξέλιξη του θεσμού, θέλουν να συμβάλουν με την εμπειρία τους και θέλουν να μην απαξιωθούν για μία ακόμη φορά, όπως έγινε με τις υποχρεωτικές μετατάξεις τότε το 2001.

Θέλω να θυμίσω στους συνέδρους, ιστορικά, ότι ο θεσμός του β΄βαθμού αυτοδιοίκησης, επιχειρείται, σχεδόν από της ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους, από το 1833, με καταληκτικό το σύνταγμα του 1975, όπου στο άρθρο 102 προβλέπεται η θεσμοθέτηση του Β΄βαθμού, που τελικά υλοποιείτε το1986.

Τότε μιλήσαμε οριστικά για τοπική αυτοδιοίκηση, περιφερειακή ανάπτυξη, δημοκρατικό προγραμματισμό και τα όργανα του, όταν η Ελληνική πολιτεία, ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρώνει τον ευρωπαϊκό χάρτη τοπικής αυτοδιοίκησης και ψηφίζει τον δικό μας αυτοδιοικητικό χάρτη και κώδικα, του οποίου το νομικό και θεσμικό πλαίσιο το 1994 ολοκληρώνεται σε όλα τα επίπεδα.

Στόχος των τότε νομοθετημάτων, ήταν να υπάρξουν ο προϋποθέσεις ώστε η αυτοδιοίκηση να μην είναι μόνο θεμελιακός φορέας του προγραμματισμού και της ανάπτυξης, αλλά ο αποκλειστικός διαχειριστής των τοπικών υποθέσεων σε επίρρωση της συνταγματικής επιταγής.

Σημαντικός σταθμός για την αυτοδιοίκηση είναι το έτος 1995, αφού άνοιξε το μεγαλύτερο κεφάλαιο της διοικητικής και αυτοδιοικητικής αναδιάρθρωσης και αποκέντρωσης.

Η επόμενη μέρα, η ημέρα δηλαδή της εφαρμογής και της υλοποίησης των καινοτόμων διοικητικών και αυτοδιοικητικών αλλαγών αποδεικνύεται δύσκολη και επίπονη και για τους αιρετούς και για τους εργαζόμενους, με την δημιουργία του Περιφερειακού Δ/ντή και μετά του Περιφερειάρχη.

Αρχίζει να διαφαίνεται ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση πρέπει να σμικρυνθεί, και με γεωμετρική πρόοδο υφαρπάζονται αρμοδιότητες τις με υπουργικές αποφάσεις και δικαστικές και επανέρχονται στα Υπουργεία ή εκχωρούνται με νόμους στην περιφέρεια, η οποία ουσιαστικά υποκαθιστά τις νομαρχίες.

Στην αναθεώρηση του Συντάγματος το έτος 2001 στο άρθρο 102, αν και μπορούσαν να ονοματίσουν το θεσμό της νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, το απέφυγαν εκκωφαντικά.

Οι εργαζόμενοι στις νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, την ίδια χρονιά, εξαναγκάζονται σε υποχρεωτικές μετατάξεις, με συνοπτικές διαδικασίες και με πρόσχημα δήθεν την υλοποίηση του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, αλλάζοντας ουσιαστικά την εργασιακή σχέση των τότε 19.000 δημόσιων υπαλλήλων, από κρατικούς υπαλλήλους σε υπαλλήλους νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου.

Από τότε και με την πάροδο του χρόνου, αρχίζουν να διαφαίνονται εργασιακά προβλήματα, πρώτα των αποδοχών, όπου στον ίδιο εργασιακό χώρο, εφαρμόζεται επιλεκτική επιδοματική πολιτική, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι να αμείβονται με πέντε διαφορετικές αμοιβές.

Οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων, δηλαδή άλλοι να υπάγονται στο δημόσιο, άλλοι να υπάγονται στο ειδικό καθεστώς του Ι.Κ.Α., άλλοι στο Τ.Σ.Ε.Δ.Ε., άλλοι στο Τ.Σ.Α.Υ., άλλοι πριν το 1993, άλλοι μετά το 1993, άλλοι πριν το 1983, άλλοι μετά το 1983.

Η Επικουρική ασφάλιση το ίδιο, και δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ακόμη ο νέος ασφαλιστικός νόμος που επεξεργάζεται η Κυβέρνηση για τον δημόσιο τομέα.

Τα οδοιπορικά των υπαλλήλων της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, προσθέτουν ανισότητες και διαιρέσεις. Άλλοι λαμβάνουν οδοιπορικά στα 10χλμ., άλλοι στα 20χλμ., άλλοι στα 30χλμ., και άλλοι στα 40χλμ., με διαφορετικές ημερήσιες αποζημιώσεις από 9,85€ έως 70,00€.

Στους υπαλλήλους των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων δεν εφαρμόζεται η υπηρεσιακή μεταβολή της μετάθεσης και της μετάταξης, παρά μόνον από Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση σε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, που ουσιαστικά, σύμφωνα με νομολογία του συμβουλίου Επικρατείας, είναι απόλυση και επαναπρόσληψη.

Ο νέος κώδικας που συντάσσεται για την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, παρά το γεγονός ότι είμαστε μέλη της επιτροπής σύνταξης του, αγνόησε πεισματικά τα αιτήματα μας και μας ανάγκασε να τον καταγγείλουμε και να αποχωρήσουμε.

Δείγμα του χαρακτήρα του νομοθετήματος, η διάταξη απαγόρευσης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος κάθε πολίτη αυτής της χώρας, του εκλέγεσθαι, το οποίο μας αφαιρούν.

Οι εργαζόμενοι στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της χώρας, δεν θέλουν να είναι υπάλληλοι Β΄, Γ΄ ή και Δ΄ κατηγορίας, θέσεις που τους έχουν κατατάξει οι μέχρι σήμερα εφαρμοσμένες πολιτικές για την αυτοδιοίκηση.

Η ομοσπονδία μας, προκειμένου να διεκδικήσει δυναμικά και αγωνιστικά τα δίκαια αιτήματα των συναδέλφων μας, έχει ζητήσει συνάντηση με τους Υπουργούς και Υφυπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών, καθώς και με την Ε.Ν.Α.Ε.

Πρώτιστο αιτούμενο οι μισθολογικές μας διαφορές, να εξομαλυνθεί με την αναπροσαρμογή του Νομαρχιακού επιδόματος του Ν.2768/1998 στο ύψος των 550,00€, όπως συμφωνήθηκε για τους υπαλλήλους της Περιφέρειας.

Θεσμικό μας αίτημα για τα εργασιακά μας ζητήματα, η ισχύ ενός μονάχα κώδικα, του κώδικα δημοσιών υπαλλήλων, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να υπάρχουν δύο ή και τρεις κώδικες για τους δημοσίους υπαλλήλους.

Η θέση μας για την διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας, είναι ξεκάθαρη. Όχι στην κατάργηση της Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης. Όχι στον αιρετό Περιφερειάρχη και Περιφέρεια.

Προτείνουμε, ισχυρές κρατικές Περιφέρειες και μικρό επιτελικό Κράτος.

Οι συζητούμενες προτάσεις των κομμάτων για αλλαγή της διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας ως «Καποδίστριας 2» πρέπει να γίνει με υπευθυνότητα και εξαντλητικό διάλογο με τους φορείς, τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες.

Η διαφαινόμενη έμμεσα πλην σαφώς μείωση ή κατάργηση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και την δημιουργία αιρετών Περιφερειών, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην ερήμωση της επαρχίας και τις αναγκαστικές για δεύτερη φορά και πάλι μετατάξεις των εργαζομένων σε άλλους χώρους δουλειάς με αβέβαιη την εργασιακή τους σχέση και τις αποδοχές τους.

Προτείνουμε στο Διοικητικό Συμβούλιο και το προεδρείο της Ε.Ν.Α.Ε., την συνεργασία του.

Η συνεύρεση μας στο ίδιο καθεστώς, δηλαδή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, μας καθιστά υπόλογους στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να μην επιτρέψουμε την απαξίωση της ή την «ρυμούλκηση της» από την κεντρική εξουσία σε παροπλισμό.

Στόχος μας είναι η ανάπτυξη και η ευημερία των τοπικών κοινωνιών, της ποιότητας ζωής και της καλύτερης και ταχύτερης εξυπηρέτησης του πολίτη.

 

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ